عشق اونيه که به خاطره اون تموم قانون های روزگارو زيرپا

مي ذاری و خاطرات شيرين رو جايگزينش مي کني. 

عشق اونيه که وقتي خيلي ناراحتي يا دلت مي خواد مثل ابر

بهاری گريه کنی اون ميشه

سنگ صبورت و آغوشش مي شه

پناهگاهت و شونه هاش تکيه گاهي براي اشکهات.

عشق اونيه که شبها با ياد اون مي خوابی با ياد اون غذا

مي خوري ،حتي با ياد اون آهنگ گوش ميدی.

عشق اونيه که شبها قبل از خواب با رويای با او بودن

چشماتو روی هم مي ذاری

عشق اونيه که شبها موقع خواب دوست داری

سر اون کنار سر تو باشه

عشق اونيه که شبها دستاتو زير بالش يا زير بغلت پنهون

مي کني تا کمبود دستاي گرمشو کمتر حس کني.

عشق اونيه که دوست داري بوی عطر بدنش بشه

تک تک نفسهات.

عشق اونيه که مي خوای اون بشه مهتاب شبها

و خورشيد روشن زندگيت.

عشق اونيه که دلت هميشه بهونه ی اونو مي گيره

هر چند مي دوني که گاهي ديدارش

ممکن نيست.

عشق اونيه که براش بي تابي مي کني

و نا خود آگاه بدنت براش مي لرزه.

عشق اونيه که هر جا ميري دوست داري

اونم همراهت باشه.

عشق اونيه که هرکجا ميری دوست داری براش

سوغاتی بخری حتي اگر نتونی بهش بدی.

عشق اونيه که تمام حرفها و درد و دلت

رو دوست داری برای اون بگي.

عشق اونيه که تو دوست داری اولين کسي که

از پيروزی هات با خبر میشه اون باشه.

عشق اونيه که هر يادگاری يا دست نوشته ای

از اون از دنيا با ارزش ترميشه برات.

عشق اونيه که موقع درد وقتی اونو

می بيني دردت فراموشت ميشه.

عشق اونيه که به خاطر شنيدن صداش

حاضری خيلی از زخم زبونها رو تحمل کنی.

عشق اونيه که تو موقع شادی هات دوست داری اونم

 کنارت بود و سهمی از اين خوشی ها داشت.

عشق اونيه که به اون اختيار تام ميدی تا وارد

حريم خصوصي زندگيت بشه. 

عشق اونيه که موقع دلتنگيهات مثل ابر

پر بارون آسمون دلت رو تصاحب ميکنه.

عشق اونيه که براي ديدنش لحظه شماری مي کنی.

عشق اونيه که از دوری اون قلم دست مي گيری

و هر چه احساسه رو روی يه تيکه کاغذ

می نویسی.

و عشق اونيه که هيچ وقت نمي تونی فراموشش کنی.........